پلی مورفیسم ژن های اینترفرون گاما ۸۷۴+ و اینترلوکین ده ۱۰۸۲- در افراد سالم

Authors

عیسی عبدی راد

i abdirad department of genetics, motahhari hospital, urmia university of medical sciences, urmia, iran tel: (+98 441) 2240166ارومیه، مرکز آموزشی و درمانی شهید مطهری، بخش ژنتیک، تلفن2240166- 0441سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) مرتضی باقری

m bagheri سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) میر داود عمرانی

md omrani سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) هاله نوروزی پاک زاد

h norouzi pakzad سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences)

abstract

دکتر عیسی عبدی راد [1] ، مرتضی باقری [2] ، دکتر میر داود عمرانی [3] ، دکتر هاله نوروزی پاک زاد [4] تاریخ دریافت 28/8/87، تاریخ پذیرش 29/7/88   چکیده پیش زمینه و هدف: برخی از پلی مورفیسم­های تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتوری یا سایر توالی­های تنظیم کننده ژن سایتوکاین­ها قرار دارند و با افزایش یا کاهش سطح تولید سایتوکاین­ها در ارتباط هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن­های اینترفرون گاما (874+) و اینترلوکین ده (1082-) در جمعیت سالم می­باشد.   مواد و روش کار: 109 فرد سالم در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین ژنوتایپ­های افراد فن aso -pcr اجرا شد.   یافته­ها: فراوانی آلل­های a و t ژن اینترفرون گاما (874+)، به ترتیب 92/50 درصد و08/49 درصد می­باشد و بیشترین فراوانی ژنوتایپ­ها مربوط به a/t با فراوانی 13/54 درصد است. فراوانی آلل­های a و g ژن اینترلوکین ده (1082-) نیز به ترتیب 92/50 درصد و 08/49 درصد می­باشد و در این مورد همچنین فراوانی ژنوتایپ a/g با اختصاص 33/96 درصد بیشترین بود.   بحث و نتیجه گیری: آلل­های a و t در ژن اینترفرون گاما (874+) در تعادل هاردی – واینبرگ بودند درحالی­که آلل­های a و g در ژن اینترلوکین ده (1082-) از قانون هاردی واینبرگ تبعیت نمی­کردند.   کلید واژه­ها: پلی مورفیسم، اینتر فرون گاما 874+، اینترلوکین ده 1082-   مجله پزشکی ارومیه، دوره بیستم، شماره چهارم، ص 312-307، زمستان 1388   آدرس مکاتبه: ارومیه، مرکز آموزشی و درمانی شهید مطهری، بخش ژنتیک، تلفن2240166- 0441 email: [email protected] [1] دانشیار ژنتیک پزشکی، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (نویسنده مسئول) [2] مربی ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه [3] دانشیار ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه [4] پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

پلی مورفیسم ژن‌های اینترفرون گاما 874+ و اینترلوکین ده 1082- در افراد سالم

  I Abdi Rad, [1] PhD M Bagheri [2] , MSc MD Omrani [3] , PhD H Norouzi Pakzad [4] , MD     Received: 18 Nov, 2008 Accepted: 21 Oct, 2009  Abstract Backgrounds & Aims: Some of polymorphisms are located in the promoter regions or other regulatory sequences of cytokine genes and are associated with increased or decreased amount of cytokines production. The aim of this study was to determine the r...

full text

پلی مورفیسم ژن گیرنده اینترفرون گاما در بیماران مسلول

چکیده زمینه و هدف : اینترفرون گاما و اینترفرون گاما رسپتور(ifnγ ⁄ ifnγr) مهم ترین ژنهای مرتبط با سل هستند که نقش مهمی در بروز این بیماری در افراد مستعد دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی پلی مورفیسم ژن گیرنده اینترفرون گامای شماره یک 56c/t) –) در افراد مبتلا به سل می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مورد- شاهدی، 62 بیمار مبتلا به سل و 74 فرد سالم انتخاب شدند. استخراج dna ژنومیک از خون محیطی با استفاده...

full text

پلی مورفیسم ژن اینترفرون گاما در نقطه t/a ۸۷۴ در پاسخ به درمان در افراد مبتلا به عفونت هپاتیت c

مقدمه: ویروس هپاتیت c یکی از مشکلات جهانی بهداشت و عامل بیماری مزمن کبدی، سیروز و سرطان کبد می باشد. اینترفرون α با ریباویرین تنها رژیم درمانی قابل قبول برای این بیماران می باشد که تنها درپنجاه درصد از موارد  موءثرمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن اینترفرون گاما در پاسخ به درمان در افراد مبتلا به عفونت هپاتیت c می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بصورت توصیفی - مقطعی بوده که تعداد ...

full text

عدم همراهی ژنتیکی پلی مورفیسم rs1946518 اینترلوکین 18 و عفونت مزمن هپاتیت B

سابقه و هدف: اینترلوکین 18 عضوی از سایتوکین ها است که با القای فعالیت اینترفرون گاما با همکاری اینترلوکین 12، نقش مهمی را در پاسخ ایمنی با واسطه سلول های Th1  بازی می کند. اینترلوکین 12 و اینترلوکین 18 می توانند نقش مهمی در پاکسازی ویروس ها داشته باشند. با توجه به اهمیت اینترلوکین 18، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم (-607 C/A: rs1946518) در ژن اینترلوکین 18 و استعداد ابتلا به عفو...

full text

معرفی ژنوتیپی از ﭘﺮوﻣﻮﺗﺮ ژن اﯾﻨﺘﺮﻟﻮﮐﯿﻦ 18 به عنوان عامل خطر برای بیماری رینیت آلرژیک در استان چهار محال و بختیاری

زمینه و هدف: اینترلوکین 18 عضوی از خانواده ی اینترلوکین یک می باشد که در اصل به عنوان فاکتور القا کننده ی اینترفرون گاما شناخته شده؛ ولی در تعادل واکنش های ایمنی مربوط به سلول های کمکی 1 و 2 (Th1/Th2) نیز موثر است. همچنین اینترلوکین 18 با افزایش بیان ایمنوگلوبین E سبب افزایش بروز بیماری رینیت آلرژیک می گردد. این مطالعه با هدف بررسی چگونگی ارتباط پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 18 (G/C 133-) با بیماری...

full text

پلی مورفیسم ژن اینترفرون گاما در نقطه T/A 874 در پاسخ به درمان در افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C

Background: Hepatitis C virus (HCV) is a worldwide health problem, which associated with cirrhosis and hepatocellular carcinoma. Interferon-α and Ribavirin are only acceptable treatment regimen for these patients. These regimen are effective only on 50% of the patients. The aim of this study was to evaluate the response to treatment with interferon gamma gene polymorphism in patients with...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله پزشکی ارومیه

جلد ۲۰، شماره ۴، صفحات ۳۰۷-۳۱۲

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023